Stilte en ik weet nog steeds niet hoe Trees er echt uitziet.
Ze verstoppen zich onder de bank. Hoe groot was mijn vreugde dan ook vanmiddag. Ik hoorde knabbelen en keek heel stiekum over mijn schouder. Bounty was op het eten af gekomen en hield mij zeker in de gaten. Probeerde me niet te bewegen. Maar zag die priemende oogjes.
In ieder geval een klein stapje in de goede richting : )
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hey Soury! Wat gaaf, een log over je poezebeesten :D
Ik ga het volgen haha!
(ben stiekem helemaal weg van jouw Trees, lijkt heel erg op mijn poezekind wat ik heb moeten achterlaten)
Een reactie posten